Paal 1 – Hasselt 4 9 – 7 (nachtelijke mail van Krista)
Hasselt 4 heeft verloren met 9-7. Lennert verloren (remise geweigerd in de 22ste zet) en de anderen remise. Rudi zat in tijdsnood, en Robrecht en Urbain hadden heel slecht gestaan (zeiden zij, want ik was pas daar om half twaalf) en hebben hard gevochten en gezweet voor een remise.
01. Verheyen Joost – Lennert (zwart) 3-1
02. Vansichen Kenneth – Rudi (wit) 2-2
03. Geerts Luc – Robrecht (zwart) 2-2
04. Ulburhgs Piet – Urbain (wit) 2-2
02. Vansichen Kenneth – Rudi (wit) 2-2
03. Geerts Luc – Robrecht (zwart) 2-2
04. Ulburhgs Piet – Urbain (wit) 2-2
Nog een fijn weekend!
Pelt 3 – Hasselt 5 8 – 8 (door Fernand)
Vol goede moed trok het clubje van Hasselt 5 naar het verre Neerpelt om Pelt 3 te bekampen.
Pelt had zich behoorlijk versterkt t.o.z. vorige wedstrijd. Hun gemiddeld Elo (1656) lag heel wat hoger dan dit van ons(1407).
Op bord 1 wilde Steven tegen Ivo Heylen toch wel wat meer weerwerk bieden dan vorig jaar toen hij na 12 zetten zijn dame verloor en opgaf.
Na 19 zetten ditmaal, met een nochtans minder goede positie, dreigde Steven een pion te winnen en prompt werd hem remise aangeboden.
2-2
Peter beloofde, na 2 ongelukkige nederlagen, zeker te winnen. Op bord 2 tegen Pavel Englicky was dat geen eenvoudige zaak en hij kwam al snel 3 pionnen achter maar won een loper en toen was Peter niet meer te houden. Op een wip behaalde hij een verdiende zege.
1-3. Proficiat.
De jarige Willy had dit seizoen in Lic nog niet verloren en wilde zich opnieuw bewijzen tegen Van Moll. Lange tijd zag het er uit of het weer remise ging worden maar één moment van onoplettendheid kostte hem een loper en de wedstrijd was verloren.
3-1
In tegenstelling tot anders was Fernand niet het eerste klaar maar duurde zijn partij het langst. Ondanks een pion achterstand gaf hij geen duimbreed toe aan De Duffeleer en dwong hem met een goed positiespel tot het voorstel van remise. Fernand wees dit nog even af en hoopte door dameruil een extra pion te winnen maar het bleef remise.
2-2
Toch een mooie uitslag Pelt 3- Hasselt 5: 8-8.
De terugrit was een pretje.
Hasselt 3 – Eisden 2 10 – 6 (door Robert)
Ik denk dat het vooral in tweede afdeling een groot voordeel is als je een homogene ploeg hebt. Veel teams hebben hogere ELO’s op hun eerste borden, maar verliezen veel punten omdat de laatste borden niet genoeg opbrengen.
Dat geldt ook voor onze vrienden uit Eisden.
Geert had bord 1 tegen Luc Cornet, een lastige tegenstander.
Na een evenwichtige, maar korte strijd kwamen beiden remise overeen.
Na een evenwichtige, maar korte strijd kwamen beiden remise overeen.
Sander speelde op bord 2 tegen Robbie Mosnick op zijn Sanders: een tijdje taffelzetten doen en dan plots een vlijmscherpe aanval lanceren, waarbij ineens duidelijk wordt waarom bepaalde stukken op bepaalde plaatsen moesten staan. Robbie kon niet anders dan berusten in het meesterschap: 3 -1.
Ikzelf (bord 4) moest het opnemen tegen de sympathieke Pros Barro. Pros voerde erg snel de korte rokade uit en joeg daarna de pionnen voor zijn koning ten aanval. Het zag er een tijd dreigend uit, maar de aanval kwam niet door en ik kon profiteren van enkele zwaktes in het centrum: 3 – 1.
Bernard ten slotte, zat te zwoegen op bord 3 tegen Sukru Mazici. Sukru hield zijn stelling potdicht en Bernard voelde wel dat hij beter stond, maar zag de winnende voortzetting niet: 2 – 2. Na deze partij hebben we (Bernard, Sander en ik) de positie even geanalyseerd en Sander kwam met ongeveer een dozijn winnende voortzettingen, waarop wij oudjes glimlachend edoch tandenknarsend onze youngster hebben gecomplimenteerd.
Andere partijen (door Robert)
Van de meeste andere partijen heb ik niet veel gezien, omdat ik zelf bezig was met de mijne.
Daarom slechts een kort overzicht van de partijen die nog bezig waren toen ik stopte met de mijne.
Wout (bord 3, Hasselt 6) speelde een zeer lange partij tegen Bart Wouters (NLS 3). Het zag ernaar uit dat de partij op remise ging eindigen (elk Toren, Koning en 4 pionnen). Zelfs toen Wout een pion achter kwam zagen we het nog zitten omdat zijn koning vrij goed gepositioneerd stond. Op zet 48 ging het echter fout: Wout speelde Tg2 in plaats van bijvoorbeeld Th2+. Daardoor kon Bart via een tussenschaakje de torens afruilen en met zijn koning de oppositie verwerven. Op zet 68 moest Wout de duimen leggen. Spîjtig, maar we mogen er zeker van zijn dat Lars dit soort stellingen wel met zijn apostelen zal doornemen. Goed gespeeld, Wout!
Ondertussen hadden onze andere jongeren hun partij al lang beëindigd. Aäron (bord 2) had al zeer snel de duimen moeten leggen tegen Martin Lagrain en ook Amadeo (bord 1) moest in Armand Steurs zijn meerdere erkennen. Het verschil in ELO was voor beiden nog te groot, maar het is van dit soort partijen dat je het meest leert. Over een paar jaar zijn de zaken omgekeerd, zeker weten. Volhouden, mannen!
Jorit (bord 4) hield vrij goed stand tegen Filip Minnoye, maar kon niet verhinderen dat hij beetje bij beetje in de verdrukking kwam te staan. Op zet 47 speelde hij zijn laatste zet en volgde het onvermijdelijke schaakmat. Een prima partij nochtans, met veel logische en goede zetten.
De laatste partij van de avond was die tussen Adam (bord 1, Hasselt 2) en Roy Schoemans. Een eindspel met elk 4 pionnen en een loper voor Adam tegen een paard voor Roy, die daarbij ook nog een vrijpion op de e-lijn had. De koningen waren echter min of meer gebonden aan de pionnen op de b-lijn, de loper pende het paard en het werd reuze spannend toen beiden nog maar enkele minuten hadden voor een zestal zetten. Toch hadden wij de indruk dat remise het meest waarschijnlijk was en dat klopte: na de afruil loper tegen paard konden de koningen elk een b-pion veroveren en was Roys e-pion verdwenen. Met 3 pionnen voor Adam tegen twee voor Roy, alle op de g- en h-lijn, was het voor Roy een koud kunstje om Adams koning de doorbraak te beletten: remise.