Volgende paringen kwamen uit de computertrommel, met enkele interessante derby’s:

Peter – Jan L.
Marloes – Heinz
Lennert – Roel
Bernard – Tom R.
Willy – Lars
Sander – Rik
Fernand – Robert
Fred – Alfons
Krista – Tom V.

Landen 5 – Hasselt 5   12-4

De Landense ploeg had zich versterkt om Hasselt 5, dat zo goed presteerde in de eerste ronde, op te vangen.

Een verslag van korte naar langere partij.

Fernand, op bord 4, vergat dat stukken ontwikkelen een basisprincipe is. Het kostte hem al snel een toren. Wat tegenspartelen lukte nog, maar de nederlaag tegen Sylvain Marmenout was onafwendbaar.

Peter, op bord 2, kwam zelfs 2 stukken achter tegen José Conard en kon zijn mooie prestatie van vorige keer vergeten.

Tom M., op bord 1,  hield goed stand tegen Freddy Charles. Eén vrijpion en een dame was voldoende voor Freddy en zelfs Tom, die zelden opgeeft, moest toegeven dat hij onze eer niet kon redden.

Willy, op bord 3, verloor bij de 7^de zet al een paard. Zijn tegenstander, Luc Bosman, twijfelde echter en Willy hield  lang stand met zelfs een mat dreiging. Hij dacht op zeker moment zelfs aan remise maar verloor dan zijn laatste toren en toen zaten we met lege handen.

Niet getreurd, volgende keer beter, en “never change a losing team”.

Fernand

Sint-Truiden 1 – Hasselt 3   7 – 9

Om enkele minuten over acht (parkeerperikelen) kwam 3/4 van Hasselt 3 aan in de wedstrijdzaal. Rudi was rechtsreeks gegaan en zat al klaar aan het eerste bord. Deze voorbereidingstijd loonde blijkbaar, want zijn partij op bord 1 was al eerste gedaan. Omdat ik zelf zat te worstelen op bord 3, heb ik van deze partij niets gezien. Achteraf hoorde ik dat beide spelers een remise overeen waren gekomen.

Naast mij zat ons geheim wapen, Lennert, aan bod 4 tegen Bert Vollon. Lennert speelde goed aanvallend en zette met zijn lopers de torens van zijn tegenstander constant onder druk. Toen hij erin slaagde om met zijn witte loper een toren op e6 te pennen, kon Bert niet anders dan sportief zijn nederlaag accepteren.

Ondertussen was er even consternatie geweest op bord 2. Blijkbaar had de tegenstander van Armen in een moment van verstrooidheid na enkele minuten nadenken zomaar de klok van Armen ingedrukt zonder zelf een zet te doen. Misschien een nieuwe methode om te ontsnappen aan zugschwang? Er werd nog een tijdje gegniffeld aan dat tweede bord, even later werd ook daar een remise afgesproken.

Op bord 3 opende Urbain Van Eylen met 1.f4, iets wat ik nog maar zelden heb gespeeld. Het duurde dan ook een tijdje voordat ik wat greep op de partij kreeg. Volgens Armen maakten eerst ik en dan Urbain een positionele fout en Fritz gaf hem achteraf gelijk. Om 01.00 uur kwamen we remise overeen, al vond ik dat ik misschien iets beter stond. Armen en Rudi reageerden stomverbaasd en wezen me erop dat ik de promotie zomaar voor het grijpen had gehad. Omdat Fritz in zijn analyse mij op dat ogenblik een + 6,88 gaf, zou het kunnen dat ik inderdaad iets heb gemist. Een black – out als gevolg van een acuut gebrek aan jessenhofkes allicht.

Robert

Er zijn bij O’Kelly nog spelers die kunnen winnen…

Hasselt 5 trok zaterdag 18/09 naar het sterk gewaande Leopoldsburg 2.

Willy op bord 3 hield gelijke tred  met Cremers en dit resulteerde in een logische remise.
Fernand op bord 4 ging in dezelfde richting tegen de jongere Gaethofs, maar verloor plots een toren, hij presenteerde een pion en won een toren terug. Met een stuk over was het kinderspel om de wedstrijd winnend te beëindigen.
Peter op bord 2 hield gelijke tred  met Rosszeel, maar in het eindspel hield hij een loper over en dwong hij zijn tegenstander tot opgave.
Tom Marcoen op bord 1  moest 45 minuten wachten op zijn tegenstander die in een file zat.

Dit haalde Tom niet uit zijn concentratie. In een spannend eindspel kon hij de in tijdnood verkerende Cornelis de dame afhandig maken en toen was de match beslist.

Verslaggever: Fernand